In-zich-t | Praktijk voor Coaching, Cranio, NEI, BMRT en Hartcoherentie - Kalmthout

 BLOG

Wat ligt er op jouw lever...?

 

 

Onze lever is een groot orgaan en maakt deel uit van ons verteringsstelsel.

We kennen allemaal wel de uitdrukking ‘Wat ligt er op jouw lever?’. Deze vraag betekent zoveel als ‘wat ligt je dwars?’, ‘wat wil je nog uiten, wat moet nog gezegd worden?’
Met andere woorden: wat heb je niet verteerd?


Elke behandeling brengt nieuwe ervaringen met zich mee, afhankelijk van de psychische en fysische staat van dat moment, maar één ding is een constante, Danielle voelt telkens aan wat op dat moment het meeste om aandacht vragen!"

(M.M.)

 

Blog

Wees zacht voor je hart

 

 

Volgende parabel kwam ik onlangs tegen. Ik wil hem graag delen met jullie. Het verhaal
is voor de meesten onder ons zeer herkenbaar…


Gesprek tussen Hoofd en Hart (door Marian Pelsgraaf van Justbeyou.nl)


“Waarom heb je me achter een schild geplaatst?” vroeg het hart.
“Voor je eigen bestwil” antwoordde het hoofd.
“Hoe dat zo?” vroeg het hart
“Het schild zal je beschermen tegen pijn” zei het hoofd.

"... Ik achtte het onmogelijk dat Daniëlle mij tot rust zou kunnen brengen... zo groot was mijn stress en radeloosheid. En toch slaagt zij er keer op keer in om mij in een wondere wereld onder te dompelen waar pijn en verdriet even verdwijnen.  Een sfeer die gecreëerd wordt door de zacht aanraking die voelt als een helende balsem voor mijn lichaam.  Elk orgaan snakt ernaar om door Daniëlle haar warme, liefdevolle handen aangeraakt te worden en schreeuwt om aandacht...."

(M.M.)

"... Daniëlle neemt de tijd om te luisteren naar mijn verhaal, elke keer opnieuw. Binnenkomen in de praktijk geeft mij al een gevoel van rust, stilte, warmte, even weg van alles, even nergens moeten aan denken. Altijd heb ik het idee van "ik wil hier nog niet weg".  Na het gesprek ga ik meestal nog even op de tafel voor een zalige craniosessie, even weg van de wereld, "diep zakken" zoals Daniëlle het noemt. Na de sessie is er het zalige gevoel van geen psychische pijn en kan ik er weer tegen voor enkele weken."

D.V.H.

 

Blog

De kracht van loslaten (1)

 

 

Diegene onder ons zonder trauma, steek je hand op…


In praktijk is bijna iedereen drager van trauma. Alleen beseffen sommigen onder ons het gewoon niet. Als we weten dat we reeds in de moederschoot (of volgens sommigen nog vroeger) trauma kunnen oplopen, is dit niet verwonderlijk. In de loop van ons leven maken we dag in dag uit dingen mee, en de heel onprettige, pijnlijke, verdrietige ervaringen zijn vaak traumatisch. Ze laten een neerslag achter in onze psyche maar ook in ons lichaam. Als we een trauma psychisch “niet kunnen verwerken” gaan we naar een psycholoog; maar wat met onze lichamelijke verwerking?

 

Blog

De kracht van loslaten (2)

 

 

OUDE BOMEN 🌳🌳🌳 … vind ik super fascinerend, jij niet?


Ik vind ze vaak heel mooi om naar te kijken, om te zien hoe ze de "tand des tijds" hebben doorstaan. Het leven heeft ze getekend maar ze staan nog steeds overeind. En elke nieuwe lente komen ze terug in bloei, wat ze ook allemaal hebben meegemaakt.🌿

Oude bomen, stille getuigen…

Getuigen van wat er allemaal gebeurde door de loop der jaren heen…
Moesten we met oude bomen kunnen communiceren, ze zouden ons veel te vertellen hebben!🧐

Zoals deze bomen ongetwijfeld een geheugen hebben, zo hebben ook wij mensen een geheugen. 'Uiteraard!' zal je zeggen.
Maar ons geheugen zit niet enkel in ons brein. Heel ons lichaam slaat immers herinneringen op, meer dan ons mentale brein aan kan.🧠

Elke cel in ons lichaam is een levende getuigen van wat wij hebben meegemaakt. En niet enkel wij zelf in dit leven, maar zelfs generaties voor ons.

Hoe dit werkt wordt je b.v. gewaar wanneer er iets gebeurt dat op zich los staat van jou, maar dat toch een bepaalde emotie bij jou oproept, een reactie uitlokt. Denk maar aan een filmscène die jou abnormaal sterk 'raakt'. Of die begrafenis van de moeder van een collega waar je als vertegenwoordiger van het werk aanwezig bent: je kende die vrouw niet, hebt geen bijzondere band met die collega, jouw ouders leven nog, zelfs je grootmoeder misschien, en toch begin je daar onbedaarlijk te snotteren! 😢

Rationeel valt dit niet te verklaren, waarom reageer je zo?
Omdat je onbewuste, je cellen, deze situaties wél herkennen.
Daarom reageert je lichaam op bepaalde dingen "vanzelf", "spontaan". Je kan het met moeite bedwingen. 😱

Dit is zo voor bewuste ervaringen, maar ook voor onbewuste ervaringen, dingen die je vergeten bent of verdrongen hebt, of die je door overlevering meedraagt.

Herken jij dit bij jezelf? Zijn er bepaalde omstandigheden waar je steeds weer op "overreageert" terwijl je niet weet waarom eigenlijk? Of zijn er dingen die écht niet lukken, die je niet gerealiseerd krijg, waarin je precies geblokkeerd bent? Of vecht je met aanhoudende gezondheidsklachten (want ja, geblokkeerde emoties leiden tot fysieke problemen)?

Dan kan je dit eens verder onderzoeken met NEI, Neuro-Emotionele Integratie.
Een heel fijne methode die ons helpt ons celgeheugen op te kuisen.


 

Blog

Coaching en een craniosessie...

 

 

"HET GAAT NIET MEER…"

Met deze woorden kwam Arlette drie weken geleden de praktijk binnen. Ze kon nauwelijks stappen, ook zitten was pijnlijk. Ze leeft sinds meer dan 20 jaren met 2 gebroken ruggenwervels en dagelijkse pijn. "Het gaat echt niet meer… ik weet het niet meer… en nu ben ik gisteren nog door m'n rug gegaan ook. Heb vannacht niet geslapen van de pijn."

Ik luisterde naar haar verhaal. Er kwamen tranen.😢 Ze voelt zich eenzaam, nutteloos. Tot voor een 2-tal jaren was deze kranige zeventiger zaakvoerder van haar eigen bedrijf en gaf zij opleidingen. Was zij dagelijks omringd door activiteit en sociale contacten.

Maar toen ze stopte met werken, is ze met haar man verhuisd, weg uit de vertrouwde omgeving en de opgebouwde relaties liet ze ook achter. Onverwacht werd haar man ziek en overleed begin 2019. Zij bleef achter, ver van haar kennissen en vrienden, zelfs te ver van haar kinderen. Die hadden niet door hoe erg moeder hen nu nodig had, en zij was niet gewend om hulp te vragen.


Moedig ging ze op zoek naar nieuwe sociale contacten, naar nieuwe geestelijke uitdaging, mensen met wie het "klikte" qua gedachtengoed. En nu kwam het einde van het jaar in zicht en nog steeds voelde ze zich "verloren".

Na haar verhaal ging ze op de behandeltafel liggen. Ik zorgde ervoor dat ze zo comfortabel mogelijk lag en bedekte haar met een warme deken, gaf haar een gevoel van geborgenheid. Bij een craniosessie begin ik meestal bij de voeten en de benen. Vol respect voor wat zich aandiende maakte ik zo zacht mogelijk contact. 🤲

Ik voelde de spanning en de emotie in het systeem van Arlette en nodigde het uit om los te laten. Tranen vloeiden. Na een 10-tal minuten voelde ik ontspanning komen. Ik maakte contact met haar hart en voelde angst en verdriet. Arlette ademde intussen rustiger en dieper, ze "zakte" naar een niveau tussen waken en slapen, waar herstel mogelijk wordt.


Langdurige stress - wat ook de oorzaak ervan is - zet zich o.a. vast in de grote rugspieren. Ik maakte hiermee contact. De spanning was als van een pees in een boog klaar om te schieten. Langzaam voelde ik de spieren ontspannen in mijn hand.

Na 50 minuten hielp ik Arlette terug van de tafel. Er was rust.


We praten nog over hoe ze de sessie ervaren had. En wat ze zou kunnen ondernemen naar haar kinderen toe met de feestdagen voor de deur.
Ik besprak ook nog de Bach bloesemremedies die ik voor haar had uitgezocht (ik stem energetisch af voor de klant op afspraak komt). Ze herkende zich in de thema's en ging ze innemen.

Drie weken later kwam Arlette terug. Het was een heel andere vrouw die binnenstapte. Ze liep terug rechtop. "Hoe gaat het met je?" vroeg ik haar. - "Goed, ja heel goed eigenlijk" zei ze. 🙂 Ze vertelde dat ze na de vorige sessie 2 dagen geen pijnstillers heeft moeten nemen (normaal dagelijks minstens 1). Ze had haar zoon gecontacteerd en hij had onmiddellijk ingestemd om het Kerstfeest bij hem te organiseren. Ook haar dochter en kleinkinderen waren gekomen, het was een mooie gezellige Kerst geworden. Voor Nieuwjaar had ze plannen om naar een vriendin te gaan. En ze had zich ook aangesloten bij een vereniging waar ze helemaal haar ding vond: studie en zingeving.

Een mooiere afsluiter van het jaar kon ik niet krijgen. Dit is écht hoe cranio werkt: cranio zet in beweging, vaak subtiel, vaak heel duidelijk. Fysiek en/of mentaal. 💝